بررسی تأثیر روش داستان‌گویی مبتنی بر کلیله و دمنه بر بهبود خودپنداره کودکان دختر پایه چهارم ابتدائی

نویسندگان

1 دانشگاه علوم و تحقیقات واحد خوزستان

2 دانشگاه علامه طباطبایی نور اصفهان

3 دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده

هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر روش داستان­گویی با تکیه بر داستان­های کلیله و دمنه بر بهبود خودپنداره کودکان است. جامعه آماری این پژوهش دانش­آموزان پایه چهارم ابتدایی منطقه دو آموزش و پرورش شهرتهران در سال تحصیلی 91-90 می­باشد. روش نمونه­گیری با توجه به هدف پژوهش (بهبود خودپنداره) بدین شیوه اجرا شد که با پیش­آزمون خودپنداره کودکان پیرز-هریس، تعداد 15 نفر از دانش آموزان، با خودپنداره ضعیف، به عنوان گروه آزمایش انتخاب شد و در یک دوره ده جلسه­ای به جهت بهبود خودپنداره، شنیدن داستان­های کلیله و دمنه را تجربه کردند. هر دو گروه آزمایش و گواه درمعرض پس­آزمون خودپنداره قرارگرفتند. داده­ها با توجه به فرضیه تحقیق ، توسط تحلیل کوواریانس موردتحلیل آماری قرارگرفت. نتایج تحلیل آماری نشان داد که روش داستان­گویی مبتنی برکلیله ودمنه بر بهبود خودپنداره کودکان اثردارد.

کلیدواژه‌ها