چکیده پژوهش حاضر به منظورتعیین اثربخشی آموزش کنترل خودمتمایزسازی در کنش عاطفی زنان متأهل خانه دار انجام شد. این پژوهش به روش شبه آزمایشی با گروه آزمایش- کنترل انجام گرفت .جامعه آماری، زنان خانه دار متأهل مراجعه کننده به فرهنگسرای منطقه پنج تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 40 نفر انتخاب شدند و به روش جور کردن در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش، برنامه مداخله ای مبتنی بر آموزش کنترل خودمتمایزسازی را در 8 جلسه گروهی دریافت نمودند و برای گروه کنترل هیچ برنامه مداخله ای انجام نشد. به کمک پرسشنامه عشق ورزی داده ها در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری جمع آوری شد و به وسیله روش های آماری تحلیل کواریانس و t همبسته مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش کنترل خودمتمایزسازی، مولفه های کنش عاطفی زنان متأهل خانه دار را در گروه آزمایش افزایش داده است (000/0>P و 716/188=F). نتایج پژوهش شواهدی را نشان داد که آموزش کنترل خودمتمایزسازی می تواند از طریق تعدیل نمودن وابستگی به خانواده اصلی و استقلال زنان در روابط عاطفی با همسران مؤلفه های میل، صمیمیت و تعهد به کنش عاطفی آنان را افزایش دهد. همچنین نتایج حاصل از آزمون t در مرحله پیگیری نشان داد که تغییرات مطلوب ایجاد شده در روابط عاطفی زنان، ماندگار بوده است.
)