ارتقای سلامت روان و کیفیت زندگی از طریق برنامه آموزش تاب‌آوری برای مادران کودکان دارای اختلال یادگیری

نویسندگان

1 دانشگاه رازی

2 دانشگاه الزهرا (س)

چکیده

پژوهش حاضر باهدف اثر­بخشی آموزش تاب­آوری بر ارتقای کیفیت زندگی و سلامت روان مادران کودکان دارای اختلال یادگیری شهرستان بهشهر در سال 91 انجام شد. روش تحقیق، آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی، نمونه­ای با حجم 50 نفر از میان مادرانی که در مرکز اختلال­های یادگیری در سطح مدارس شهرستان بهشهر بودند، انتخاب شد که نیمی از آن‌ها در گروه آزمایش و نیمی دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورداستفاده عبارت‌اند از: پرسشنامه‌ تاب­آوری 25 سؤالی کانر و دیویدسون (2003)، پرسشنامه سلامت روان 28 سؤالی گلدبرگ (1972) و پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سؤالی ویر و شربورن (1992). داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنا­داری (p<0.01) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نشان دادند که میانگین کیفیت زندگی و سلامت روان مادرانی که تحت آموزش قرار گرفتند، از مادرانی که تحت این آموزش قرار نگرفتند، در پس­آزمون و آزمون پیگیری بیشتر بود. نتایج نشان داد که برنامه آموزش تاب­آوری بر ارتقای کیفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری، اثرگذاراست و نیز برنامه آموزش تاب­آوری بر ارتقای سلامت روان مادران کودکان دارای اختلال یادگیری اثر معنی­داری دارد. لذا استفاده از این برنامه برای مادران کودکان دارای اختلال یادگیری توصیه می­شود.

کلیدواژه‌ها