هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی به شیوه گروهی بر افزایش سازگاری زناشویی زنان متاهل میباشد. آموزش مهارتهای زندگی درسال 1993 میلادی توسط سازمان بهداشت جهانی به منظور پیشگیری و افزایش سطح بهداشت روانی افراد جامعه تدوین گردید. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون و نمونهگیری به شیوه در دسترس با جایگزینی تصادفی میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل سنین 25 تا 42 سال مراجعهکننده به خانه سلامت محله 10 ناحیه 2 شهرداری تهران بودند. نمونه این تحقیق مشتمل بر 62 نفر از جامعه مذکور بود. برنامه آموزش مهارتهای زندگی توانست به طور معناداری سازگاری زناشویی زنان را افزایش دهد (001 / (p، چنین تغییری در گروه گواه مشاهده نگردید. بدون شک اگر زوجین در روش های ارتباطی مهارت داشته باشند، میتوانند خیلی از مسائل زندگی را حل کنند و سازگاری زناشویی بالایی داشته باشند و از زندگی لذت بیشتری ببرند.
خدابخش, روشنک. (1391). بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی به شیوه گروهی بر افزایش سازگاری زناشویی زنان متاهل شهر تهران. فصلنامه فرهنگی- تربیتی زنان و خانواده, 7(20), -.
MLA
روشنک خدابخش. "بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی به شیوه گروهی بر افزایش سازگاری زناشویی زنان متاهل شهر تهران". فصلنامه فرهنگی- تربیتی زنان و خانواده, 7, 20, 1391, -.
HARVARD
خدابخش, روشنک. (1391). 'بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی به شیوه گروهی بر افزایش سازگاری زناشویی زنان متاهل شهر تهران', فصلنامه فرهنگی- تربیتی زنان و خانواده, 7(20), pp. -.
VANCOUVER
خدابخش, روشنک. بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی به شیوه گروهی بر افزایش سازگاری زناشویی زنان متاهل شهر تهران. فصلنامه فرهنگی- تربیتی زنان و خانواده, 1391; 7(20): -.
)