TY - JOUR ID - 201570 TI - تأثیر عوامل خانوادگی و شخصیتی بر فرار دختران از خانه JO - فرهنگی تربیتی زنان و خانواده JA - CWFS LA - fa SN - 2645-4955 AU - خدابخش, روشنک AU - گنجی, کامران AU - ذبیحی, رزیتا AU - نادری فر, مهرداد AD - دانشگاه الزهرا(س) AD - دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر AD - دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر Y1 - 2011 PY - 2011 VL - 6 IS - 18 SP - EP - KW - دختران فراری تهران KW - احساس گناه KW - خشم KW - افسردگی KW - پارانویا KW - هیپوکندریا DO - N2 - چکیده این مقاله به بررسی تأثیر عوامل خانوادگی و شخصیتی بر فرار دختران از خانه می پردازد. فقر اقتصادی، اعتیاد والدین، خلأ عاطفی، شکاف میان دو نسل، مهاجرت و حاشیه نشینی، دوره بلوغ، پایین بودن سطح نشاط و شادی نوجوانان، ناکامی های تحصیلی، دوستان ناباب و ... از جمله عوامل فرار دختران محسوب می شود. در این مطالعه 30 دختر فراری شهر تهران و 30 دختر عادی مدارس راهنمایی و دبیرستان که به عنوان گروه همتا به صورت تصادفی جهت مطالعه انتخاب شدند. برای بررسی ویژگی­ های خانوادگی و شخصیتی آزمودنی­ها از پرسشنامه پژوهشگر ساخته و فرم 71 سؤالی شخصیت سنج چندوجهی مینه سوتا (MMPI) استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون­ های مجذور خی و t   گروه­های مستقل انجام شد.نتایج به دست آمده نشان داد که بیشترین میزان فرار در سنین 16-18 سالگی اتفاق افتاده است. همچنین بین تمامی متغیرهای جمعیت‌شناختی به جز اعتیاد، و وضعیت دختران در سطح 5 درصد ارتباط معناداری وجود داشت. دختران فراری در مقیاس‌های افسردگی(D)، هیپوکندریا (Hs )، انحراف اجتماعی-روانی (Pd  )، و پارانوئیا (Pa ) در آزمون MMPI  خیزک بالاتری داشتند. بدین ترتیب آنها دچار افسردگی و اندوه هستند، احساس گناه و تقصیر می‌کنند و نسبت به جسم و دردهای جسمانی خود اشتغال فکری دارند. اغلب این دختران فراری به خشم و نزاع با دیگران گرایش داشته و در ارتباط خود با افراد صاحب قدرت و مقام مشکل دارند. خشمگین، حق‌به‌جانب، حساس و بدگمان هستند. برای پیشگیری از بروز آسیب‌های روانی–اجتماعی نظیر فرار دختران از خانه، توسعه خدمات روانشناختی و مشاوره ضروری است. UR - https://cwfs.ihu.ac.ir/article_201570.html L1 - https://cwfs.ihu.ac.ir/article_201570_da3955e7d37976f09a933a89c5bdefd2.pdf ER -